Αποτέλεσμα εικόνας για νοικοκυρές

Μάταια ο αστυνομικός προσπαθούσε να διακρίνει σημάδια βίας στο σώμα της. Σημείωνε την κατάθεσή της σα να μην την πολυπίστευε. Λες και σύρθηκε ως εκεί, να εκτεθεί στα μάτια του δημοσίου λειτουργού, αν «δεν έτρεχε» κάτι…

Πώς να αποδείξει όλα τα σημάδια της ψυχή της, που από πάναγνη έστεκε εκεί μαγαρισμένη ύστερα από είκοσι τόσα  χρόνια έγγαμου βίου; Καλοί άνθρωποι και ευυπόληπτοι, δεν είχαν δώσει δικαίωμα. Η αξιοπρέπεια του ατόμου προς την κοινωνία στέκει ακόμη αγέρωχη, κι ας είναι αυτό οξύμωρο. Μην ακουστείς έξω, αλλά να ακούγεσαι μέσα. Μέσα από τις κλειστές πόρτες, στα ώτα των παιδιών πολλές φορές.

Οι διαγνώσεις των γιατρών κατά την εμμηνόπαυση  το περιγράφουν ως ξηρότητα. Ξηροστομία, ξηροφθαλμία, ξηρότητα του κόλπου. Όλα στη γυναίκα. Στη γυναίκα που σαν μπουμπούκι άνθισε, πρόσφερε τους χυμούς της, τη νεότητά και τη λάμψη της κι έμεινε στο τέλος στην κουζίνα της μαζί με τα λεμόνια, τα κρεμμύδια και τα ξηραμένα άνθη στο βάζο να φτιάχνουν μία συγχορδία.

Έκλαψαν τα μάτια άπειρες φορές, πότε βουβά και πότε φωναχτά κι εξάντλησαν το ύδωρ τους, συγκινήθηκαν άλλες τόσες μπροστά στις καθημερινές ανθρώπινες συγκινήσεις, διάβασαν για τα ντέρτια και τους πόνους άλλων ανθρώπων κι εξιλεώθηκαν, κι έμειναν άνυδρα ποτάμια σε ένα έρημο τοπίο.

Στέγνωσε το στόμα από την προσπάθεια. Να μιλάει και να λέει αλήθειες. Να προσπαθεί να πείσει στις άδικες κατηγόριες. Να δικηγορεί ώρες ατέλειωτες ως άλλος συνήγορος υπεράσπισης υπέρ του εαυτού του. Να προσπαθεί να εξηγήσει τα αισθήματα που νιώθει κι εκείνος να μην καταλαβαίνει.

Άνυδρο και το σώμα, έμεινε στυφό κι άκαμπτο. Κάθε κακός λόγος και μια μαχαιριά στην καρδιά. Κάθε έκτρωση και μια μαχαιριά στη μήτρα. Κάθε προσβολή, κάθε ταπείνωση μεταφράστηκε από τον εγκέφαλο σε «κλείσιμο στον εαυτό μου», στέγνωμα στη γενετήσια ορμή. Ο ιδρώτας της έξαψης και της ερωτικής απόλαυσης εξατμίστηκε. Έγινε κρύος ιδρώτας φόβου και έντασης. Έγινε ιδρώτας αγωνίας νύχτας αξημέρωτης. Ιδρώτας από όνειρα ταραγμένα που σε ξυπνούσαν άγουρα ή σε τυραννούσαν ολονυχτίς. Ιδρώτας από τον κάματο της μέρας για όλα, τη δουλειά, το σπίτι, την οικογένεια, το άγχος της επιβίωσης.

Όλα για τη γυναίκα τα άνυδρα. Φύτευε λουλούδια και τα πότιζε, τα φρόντιζε, ποιος ξέρει γιατί…

Τα άνυδρα σημάδια της ψυχής της