Της Σταματούλας Κυριακίδου

Θυμάμαι χρόνια πριν, να βρίσκομαι στην αγκαλιά του και σχεδόν να τρέμω από ευτυχία. Αισθανόμουν πως είναι ο ΕΝΑΣ! Ο ένας και μοναδικός! Κουρασμένη από μία σχέση που είχε πια ξεφτίσει και που κρατούσα από ανασφάλεια  να μη μείνω μόνη, αισθανόμουν ότι είχε έρθει ως από μηχανής θεός για να με τραβήξει από τον βάλτο στον οποίο είχα πέσει. Ναι ήμουν σίγουρη: Αυτός ήταν το άλλο μου μισό. Είχα γεννηθεί για να τον γνωρίσω και είχε γεννηθεί για να με γνωρίσει. Ήμουν σίγουρη ότι η ευτυχία αυτή θα κρατήσει για πάντα και ότι η κάθε μου μέρα πλέον θα είναι γιορτή!

Κάποιος κυνικός (ή ίσως ρεαλιστής) θα με χαρακτήριζε ως αφελή. Οι πιο θετικά κείμενοι απλά ερωτευμένη.

Ποια είναι λοιπόν τα στάδια που περνάει κανείς με τον φτερωτό θεό πάνω από το κεφάλι του;

Η γνωριμία

Δεν είναι απαραίτητο ότι μόλις αντικρίσεις τον άλλο θα σου πέσουν τα σαγόνια από την ομορφιά του. Πολλές φορές την προσοχή τραβάει μόνο ο ένας προς τον άλλον. Συνήθως ο άντρας ελκύεται από την εμφάνιση της γυναίκας, η οποία ως πιο εγκεφαλική ελκύεται από τον τρόπο προσέγγισης.

Τα πρώτα ραντεβού

Στα πρώτα ραντεβού και στις ατελείωτες γραπτές συζητήσεις που γίνονται πριν και μετά από αυτά, συνήθως μέσω εφαρμογών κοινωνικής δικτύωσης σύμφωνα με το πρόσταγμα της εποχής, και οι δύο προσπαθούν να δείξουν την καλή τους πλευρά. Αυτή συνήθως είναι η ψαγμένη πλευρά (ή η δήθεν ψαγμένη)και η ρομαντική πλευρά (ή η δήθεν ρομαντική). Εκεί είναι που και οι δύο «ξεκοκαλίζουν» ο ένας το διαδικτυακό προφίλ του άλλου στα κρυφά, προσπαθώντας να ανακαλύψουν τον – την πρώην του άλλου, για να δουν με τι σόι αντίζηλο έχουν να κάνουν! Κατά τη διάρκεια των πρώτων ραντεβού είναι πάντα και οι δύο περιποιημένοι στην «τρίχα» ενώ στα ρομαντικά δείπνα εννοείται ότι τρώνε ελαφριά σαν πουλάκια μη φανούν τίποτα λαίμαργοι, κι ας τους τρέχουν τα σάλια στη θέα των δεκάδων λιχουδιών στον κατάλογο.

Ο ερχομός του έρωτα

Οι ρομαντικοί περίπατοι σε αλσάκια, παραλίες και άλλα ειδυλλιακά τοπία με θέα το ηλιοβασίλεμα δίνουν και παίρνουν, σε συνδυασμό με ατελείωτες συζητήσεις. Βραδιές με κιθάρα και έντεχνα ρομαντικά τραγούδια, για όσους διαθέτουν αυτό το προσόν, σφιχταγκαλιασμένα μπλουζ στο σπίτι με υπέρ ρομαντικά τραγούδια (η Adelle επιβάλλεται σε αυτή τη φάση) υπό το φως τον κεριών, νυχτερινές ατελείωτες συζητήσεις όπου και οι δύο εύχονται να μην περάσει η ώρα και βγει ο ήλιος και πρέπει να αποχαιρετήσει ο ένας τον άλλον για να πάει στη δουλειά του ή τέλος πάντων στην ευχή του θεού, λαβαίνουν χώρα στην φάση αυτή. Εδώ λοιπόν μπορεί κανείς να νιώσει την απόλυτη ευτυχία ή…

Τα πρώτα σύννεφα

… Την απόλυτη δυστυχία. Αυτή μπορεί να έρθει από μία απλή παρεξήγηση, έναν τσακωμό για κάτι σημαντικό ή ασήμαντο, όπως πχ ένα μήνυμα από τον/την πρώην του ενός ή του άλλου (αν δε, το μήνυμα αυτό έχει απαντηθεί, τότε τα πράγματα διαφαίνονται σκούρα). Η πλευρά του παρεξηγημένου πολλές φορές παίρνει τον θιγμένο της εγωισμό και εξαφανίζεται. Μετά από ατελείωτες αναπάντητες κλήσεις του «φταίχτη» στο κινητό και στο σταθερό και άλλα τόσα μη απαντημένα κατεβατά μηνυμάτων μεταμέλειας, και οι δύο θέλουν να πέσουν να πεθάνουν γιατί πιστεύουν ότι αυτό ήταν πάει, τελείωσε. Ο έρωτας τους έληξε άδοξα. Η πλευρά φυσικά που αισθάνεται απείρως χειρότερα είναι αυτή που ψάχνει αυτόν που κρύβεται μιας που ο δεύτερος είναι αυτός που κρατάει το παιχνίδι στα χέρια του. Μέχρι που αργά ή γρήγορα αποφασίζει να κάνει την επανεμφάνιση του.

Τα πρώτα ρήγματα

Μετά από συζητήσεις επί των συζητήσεων, κλάματα και υποσχέσεις ότι το συμβάν δε θα επαναληφθεί, το ζευγάρι επανέρχεται περίπου εκεί όπου είχε αφήσει την σχέση του προ του περιστατικού. Η πικρία όμως και η αμφιβολία είναι πολύ πιθανό να υποβόσκει και να κάνει την επανεμφάνισή της σε κάθε μικροκαβγαδάκι.

Η συνήθεια

Ο καιρός περνάει και σιγά – σιγά πλέον ο έρωτας καταλαγιάζει. Αυτό μπορεί να γίνει λίγους μήνες μετά ή ακόμα και κάποια χρόνια μετά. Εξαρτάται από το ζευγάρι. Συνήθως πάντως αυτό γίνεται σιγά – σιγά. Κάποιος από τους δύο αρχίζει και εστιάζει αλλού. Ίσως στη δουλειά ή στα προβλήματα της καθημερινότητας και το να βάζει σε πρώτη μοίρα τον έρωτα, του φαίνεται περιττή πολυτέλεια. Κάπου εδώ είναι που οι μάσκες πέφτουν και σταματάει να πλασάρει ο ένας στον άλλον την άψογη πλευρά του εαυτού του. Οι περίπατοι μπορεί να εξακολουθούν να λαβαίνουν χώρα, (που και που) καθώς επίσης και οι βραδιές κιθάρας ή τα κεράκια, κανείς από τους δύο όμως δεν έχει την ίδια αίσθηση πληρότητας με πριν.

Χωρισμός ή… γάμος!

Μπορεί να φαίνεται περίεργο αλλά το επόμενο βήμα αργά ή γρήγορα είναι ή να παντρευτεί κανείς ή να χωρίσει. Οι ρεαλιστές θα σκεφτούν ότι η φυσική συνέχεια μιας σχέσης είναι να καταλαγιάσει ο έρωτας οπότε αν και το έτερον ήμισυ έχει την ίδια οπτική επί του θέματος, τότε είναι πολύ πιθανό το ζευγάρι να παντρευτεί. Όσο για τους υπόλοιπους, τους ιδεαλιστές, με πόνο καρδιάς για το όνειρο που είχε άδοξο τέλος, θα χωρίσουν και θα συνεχίσουν να ψάχνουν για τον απόλυτο έρωτα, τον ανεξάντλητο, αυτόν που δεν τελειώνει εις τον αιώνα των αιώνων…