Ο καρκίνος, λένε οφείλεται σε ψυχικούς παράγοντες, οι οποίοι καταλήγουν να πλήττουν τη σωματική μας υγεία. Δεν είναι όμως μόνο ο φόβος, ο θυμός, το εργασιακό άγχος ή το διαρκές ανθρώπινο ανικανοποίητο, δηλαδή όλα εκείνα τα καθημερινά που επιβαρύνουν τον οργανισμό μας. Είναι ότι προσπερνούμε κάποιες μικρές και ασήμαντες ίσως στιγμές της καθημερινότητας, χωρίς να στεκόμαστε στην παρατήρηση των συναισθημάτων της χαράς και της ευτυχίας. Ένα λουλούδι, μια μουσική, μια όμορφη συνάντηση με έναν φίλο είναι πάντα αφορμές για αναστοχασμό. Είναι το αντίδοτο στην καθημερινότητα που μας περιβάλλει. Θα πρέπει να αλλάξουμε γραμμή πλεύσης. Να μάθουμε να αναγνωρίζουμε το φως μέσα  στο σκοτάδι. Η θετική, η αισιόδοξη όψη του ψυχικού παράγοντα απαιτεί εξάσκηση για βγει στην επιφάνεια. Έχουμε συνηθίσει να προβάλλουμε σπάνια τις αισιόδοξες πτυχές της ζωής, των ανθρώπων. Στην κοινωνία της ταχύτητας, του κέρδους, του ανταγωνισμού ας σταθούμε για μια στιγμή να ακούσουμε τη μουσική από το φλάουτο του πλανόδιου μουσικού. Δεν είναι περιττός χρόνος. Είναι θεραπεία. Είναι ευγνωμοσύνη για τα αποστάγματα όλων των ωραίων που υπάρχουν γύρω μας. Θέλει ξεχορτάριασμα η ψυχή για να ανθίσει, θέλει στοργή και χαμόγελο, για να γευτούμε το νέκταρ της…

Έλλη Τσαϊρη