Αφιερωμένο σε όλες τις γυναίκες που έφυγαν χωρίς να ανακαλύψουν τον ερωτισμό τους
Η μάχη υπερίσχυσης των δύο φύλων καλά κρατεί ακόμη και στις μέρες μας. Στην Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη του 2018, σε έναν πολυπολιτισμικό πια κόσμο, έχεις την ευκαιρία να ανταλλάξεις απόψεις με γυναίκες σαν κι εσένα ακόμη και σε ένα ταξίδι με πλοίο. Μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα έχεις την ευκαιρία να δεις και να ανακαλύψεις πώς ζουν και άλλες συνομήλικές σου γυναίκες ανά τον κόσμο, τί σκέφτονται, πού εργάζονται, πώς είναι η καθημερινότητά τους. Το ίδιο και γενικότερα μέσα στο ιντερνέτ διαβάζεις καθημερινά για επιτεύγματα γυναικών που θαυμάζεις γιατί λαμβάνουν χώρα μέσα σε έναν καθαρά ανδροκρατούμενο κόσμο.
Τα συμπεράσματα είναι πολλά. Έχοντας μία αριθμητική υπεροχή οι γυναίκες σαν φύλο δεν σημαίνει πως απέκτησαν όλα αυτά που στερήθηκαν τα θηλυκά της οικογένειάς τους πολλές δεκαετίες πριν. Υπάρχουν ακόμη λαοί που δεν έχουν εξευγενιστεί καθόλου και χρησιμοποιούν τη γυναίκα ως σκλάβα στα κτήματα και γενικά στον αγώνα της επιβίωσης, αλλά παράλληλα και στον ρόλο της ανατροφής πολλών συνήθως παιδιών. Υπάρχουν ακόμη γυναίκες που λιθοβολούνται γιατί τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημά τους και να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο για τον εαυτό τους. Υπάρχουν ακόμη άνδρες που σε ένα κοινό τροχαίο φροντίζουν για τη δική τους διάσωση ή απεγκλωβισμό και όχι της γυναίκας τους.
Στον πολιτισμένο κόσμο οι γυναίκες διεκδίκησαν μια θέση στο εργασιακό γίγνεσθαι όχι μόνο γιατί ήθελαν οικονομική ανεξαρτησία από τον σημερινό ή αυριανό τους σύζυγο, αλλά γιατί κατάλαβαν ότι ο Θεός τις έπλασε δυνατότερες, πιο οξυδερκείς, πιο «καπάτσες», πιο ευφυείς ενίοτε, πιο οργανωτικές και πολύ πιο σκληρές κάτω από αντίξοες συνθήκες. Υπάρχουν χιλιάδες επιχειρήσεις ανά τον κόσμο που βασίζουν την επιτυχία και το όραμά τους στον γυναικείο πληθυσμό. Τηλεφωνικά κέντρα, εργοστάσια, βιοτεχνίες, οικοτεχνίες, γραφεία, οίκοι μόδας, χώροι ομορφιάς, νοσηλευτικά ιδρύματα και ο κατάλογος είναι μακρύς. Η γυναίκα εργάζεται με συνέπεια, με ακρίβεια, με λεπτομέρεια, με τάξη, με οργάνωση, μπορεί να ξαγρυπνήσει, να παίξει σε one-man-show, να ολοκληρώσει σε στενά πλαίσια, να ανεβάσει μια ομάδα και να επιτύχει στόχους προσηλωμένη.
Η γυναίκα ύψωσε το ανάστημά της και διεκδίκησε τον έρωτα. Όχι αυτόν που της προσφερόταν στο πιάτο σαν απόρροια ενός γάμου-σανίδα σωτηρίας. Γνώρισε το σώμα της, έμαθε τί της αρέσει, απέκτησε το δικαίωμα της επιλογής ή της άρνησης, έμαθε να απολαμβάνει το σεξ ή και να ζει χωρίς αυτό ενίοτε. Να έχει το δικαίωμα στη μητρότητα με την παρουσία ή και όχι ενός άνδρα. Να ακολουθήσει τον δρόμο της ζωής χωρίς οικογένεια και να είναι μια χαρά και έτσι. Να έχει μέτρο σύγκρισης ανάμεσα σε αυτό που νόμιζε ως ιδανικό ή αυτό που νόμιζαν οι άλλοι για κείνη, και ανάμεσα σε αυτό που συνάντησε στην πορεία.
Ακόμη όμως δεν είναι όλα ιδανικά. Διεκδίκησε με πάθος στις αρχές του 20ου αιώνα τα πολιτικά και κοινωνικά της δικαιώματα, διεκδίκησε την ισότητα σε σχέση με τον άντρα ως προς το «φαίνεσθαι», στον εργασιακό χώρο είχε περισσότερες ευκαιρίες σε σχέση με το παρελθόν, στην οικογένεια βελτιώθηκε η θέση της αρκετά, αλλά τελικά η λεγόμενη ισότητα γύρισε μπούμερανγκ εναντίον της. Αυξήθηκαν οι νέοι ρόλοι της τόσο πολύ που άρχισαν να την σφίγγουν όπως η Λερναία Ύδρα. Επωμίσθηκε νέα βάρη , τόσα πολλά που ο άντρας ούτε τα μισά δεν θα μπορούσε να σηκώσει.
Ως γυναίκα πιο πολύ από ποτέ, «οφείλει», για να είναι αποδεκτή, να είναι όμορφη, περιποιημένη από την κορυφή ως τα νύχια. Πρέπει να ξοδεύει έναν μισθό μόνο για τον καλλωπισμό, την περιποίηση και το ντύσιμό της. Χώρια ο χρόνος που πρέπει να αφιερώνει σε όλα αυτά. Σαν μητέρα πρέπει να είναι κοντά στα παιδιά της, να αφιερώνει χρόνο για την εκπαίδευση και την ψυχαγωγία τους και να είναι παράλληλα και στην εργασία της γιατί πολλές φορές ο χρόνος που της επιτρέπεται να λείψει λόγω μητρότητας είναι μηδαμινός. Ως εργαζόμενη οφείλει να είναι αφοσιωμένη, γρήγορη, πρόθυμη, ενημερωμένη, συνεχώς up-to-date, διαφορετικά έρχεται νέο κύμα «φρέσκων αναλωσίμων», πρόθυμα να την αντικαταστήσουν. Δέχεται ανηλεή πόλεμο από άνδρες συναδέλφους που βλέπουν με κακό μάτι τον ισχυρό ρόλο που παίζει στην εργασία της και πολλές φορές υπόκειται σε ηθική παρενόχληση και υποβιβασμό, παρόλη την ενέργεια που έχει δώσει στην εργασία της. Σαν σύζυγος τέλος, πρέπει να είναι ιδιαιτέρως θελκτική, διεκδικητική, περιποιημένη αλλά και πρόθυμη γιατί δυστυχώς λίγο παραδίπλα της καραδοκούν άπειρες ανταγωνίστριες για ολιγόωρη ως και πολύχρονη διεκδίκηση του συζύγου της.
Πόση δύναμη λοιπόν κρύβει μέσα του αυτό το «ασθενές» φύλο που υπομένει όλα αυτά που της φέρνει η ζωή κι όμως πάλι σφίγγει τα δόντια και πάλι ξεκινά, με δύναμη, με αισιοδοξία, με δημιουργική χαρά, με χαμόγελο, γιατί ξέρει πως όπως λέει και το ομώνυμο τραγούδι «Μια γυναίκα μπορεί, τη ζωή της να αλλάξει, μπορεί»; Πώς μπορεί και συνεχίζει στα 80 της η Μ. που εκτός το «κέρατο» που δέχτηκε μια ζωή, τώρα στα γεράματα νιώθει περισσότερο τη μοναξιά του μέσα στο ίδιο σπίτι του συμβιβασμού; Πώς μπορεί και συνεχίζει πιο δυνατή η Ε. που πέρασε μια ζωή σε ένα γάμο που δεν διάλεξε η ίδια κι ενώ έδωσε όλο της το είναι στην οικογένειά της, στο τέλος τους άφησε για μία άλλη διακόπτοντας κάθε επαφή ακόμη και με τα παιδιά του; Πώς νιώθει η γαλλίδα αεροσυνοδός που δεν κατάφερε να πείσει τον σύντροφό της να την ανεβάσει στα σκαλιά της καθολικής της εκκλησίας με το νυφικό και το γαμήλιο εμβατήριο μετά από 10 χρόνια; Και αποφάσισε πως σημαντικότερο για εκείνη ήταν να κάνει μια μεγάλη και όμορφη οικογένεια κι ας τον άφηνε εκείνος να «κερδίσει» τη μάχη; Πώς μπόρεσε και συνέχισε η Π τη ζωή της όταν σκότωσε τον μέθυσο σύζυγό της που βασάνιζε αυτήν και τα 4 παιδιά τους, κι όμως επήλθε η κάθαρση σε όλους τους κι έτσι σήμερα απολαμβάνει ακόμη κι εγγόνια;
Μικρές καθημερινής ιστορίας γυναικείας ενδυνάμωσης που αξίζει να τις ανακαλύψουμε, να εμβαθύνουμε, να προβληματιστούμε, να μάθουμε αλλά και να βοηθήσουμε όπως μπορούμε. Συμβαίνουν δίπλα μας για να δυναμώνουν κι εμάς. Ίσως και για να μας κάνουν να νιώθουμε τυχερές με όσα έχουμε επιτύχει.
