Ας ορίσουμε πρώτα τί είναι η τηλεργασία. Τηλεργασία ή εργασία από απόσταση είναι μια νέα μορφή εργασίας κατά την οποία οι εργαζόμενοι έχουν τη δυνατότητα να εργάζονται από οπουδήποτε και οποιαδήποτε μέρα και ώρα. Με άλλα λόγια, η καθημερινή μεταφορά τους σε ένα κεντρικό τόπο δουλειάς αντικαθίστανται από τη δυνατότητα εργασίας κάνοντας χρήση των σύγχρονων μορφών τηλεπικοινωνίας. Πολλοί εργάζονται από το σπίτι τους, ενώ άλλοι, περιστασιακά αναφερόμενοι και ως νομάδες εργαζόμενοι ή επιβάτες του διαδικτύου χρησιμοποιούν την τεχνολογία των κινητών τηλεφώνων για να εργαστούν σε καφέ ή από άλλα σημεία.
Η τηλεργασία είναι ένας ευρύτερος όρος, που αναφέρεται στην υποκατάσταση των τηλεπικοινωνιών με οποιαδήποτε μορφή ταξιδιού που σχετίζεται με εργασία, εκμηδενίζοντας μ’ αυτόν τον τρόπο τους περιορισμούς της απόστασης στις μετακινήσεις. Ένα πρόσωπο που εργάζεται από απόσταση είναι γνωστό και ως «τηλεργαζόμενος». Ένα συχνά επαναλαμβανόμενο motto είναι ότι «η εργασία είναι κάτι το οποίο κάνεις, κι όχι κάτι προς το οποίο ταξιδεύεις». Οι όροι εργασία από το σπίτι και τηλεργασία επινοήθηκαν από τον Τζακ Νίλλες το 1973. (πηγή Wikipedia)
Μπορεί με την κλασσική έννοια αυτή του όρου να αναφερόμαστε κυρίως σε υπαλλήλους μεγάλων εταιριών, ομίλων ή πολυεθνικών, οι οποίοι την χρησιμοποιούσαν και προ κορωνοιού. Όμως σήμερα ήρθε και γενικεύτηκε και άγγιξε πολλά επαγγέλματα. Στην ουσία δεν είναι η δουλειά αποκλειστικά από το σπίτι αλλά η δουλειά που συνδέεται με τη χρήση τεχνολογικών μέσων. Οι υποδομές και τα μέσα έχουν δημιουργηθεί, στο εξωτερικό ακόμη περισσότερο. Καθημερινά δημιουργούνται νέες πλατφόρμες όπου οι εργαζόμενοι μπορούν να «μπουν» σε ένα ηλεκτρονικό δωμάτιο, αφού «χτυπήσουν» την πόρτα, τους ζητηθεί ένα συνθηματικό, το πουν σωστά και τότε ναι είναι δεκτοί στο κλαμπ των ολίγων (ή έστω πολλών). Αυτά είναι τα λεγόμενα Meeting Rooms ή αλλιώς αίθουσες συσκέψεων και υποκαθιστούν τις αίθουσες συνεδριάσεων, αίθουσες διδασκαλίες, αίθουσες θεάτρου, χώρους εκγύμνασης, συναυλιακούς χώρους, εκθεσιακούς χώρους και πάει λέγοντας. Οι χώροι και οι αίθουσες όλο και αυξάνονται, όσο αυξάνεται η δυναμική και η ανάγκη εργασιακής εξάπλωσης.
Δυστυχώς στην εποχή του κορωνοιού οι περισσότεροι ήταν απροετοίμαστοι και τεχνολογικά αναλφάβητοι. Ευτυχώς που προ υπήρξε το Facebook, το Instagram , το Viber, το Whatsup, το Skype αλλά και η Airbnb. Μέσα από αυτές τις πλατφόρμες πιστεύω πως πολλοί είχαν ήδη εκπαιδευτεί στο να λύνουν τα επαγγελματικά τους θέματα και εκτός κλασσικού τηλεφωνικού τρόπου. Όμως υπήρξαν επαγγέλματα όπως οι εκπαιδευτικοί που δεν είχαν κατάλληλη εκπαίδευση γι’ αυτόν τον τρόπο διδασκαλίας. Και όσο και αν μαθήματα γίνονταν χρόνια με τη βοήθεια του Skype, δεν ήταν κάτι γενικευμένο.
Κληθήκαμε όλοι, ακόμη κι οι κλασσικοί έμποροι που έκλειναν 30 χρόνια σε μία γειτονιά και βασιζόμενοι στο αβαντάζ μιας πλεονεκτικής εμπορικά τοποθεσίας που την χρυσοπλήρωναν, να αναζητήσουν τον ηλεκτρονικό τρόπο διάθεσης του εμπορεύματός τους.
Εν τέλει η εποχή άλλαξε, μαζί κι εμείς. Γίναμε οι νέοι Δεσμώτες, αυτή τη φορά της τεχνολογίας. Όμως είναι επιτακτική η ανάγκη για νέες δεξιότητες. Δεν μπορούμε να παραμένουμε στάσιμοι αναμένοντας πότε όλο αυτό θα περάσει. Ήταν ένα δίδαγμα για όλους όσους αγαπάνε τις πρόσκαιρες απολαύσεις: πρέπει να σκεφτόμαστε και το μέλλον γιατί ως γνωστόν είναι αβέβαιο. Κλεισμένοι στο σπίτι περισσότερο από ποτέ πρέπει να εκμεταλλευτούμε τον περισσότερο χρόνο για την προσωπική μας «ανακαίνιση», όπως πολύ ορθά εκφράζει και ο αγαπητός καθηγητής Ψυχολογίας της Παντείου, Παναγιώτης Κορδούτης.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
