OPTIMISTIC…

Ένας τυφλός εκεί γυρνά το φως του σαν γυρεύει,

μα καθώς πάει στις γύρες του εσένανε θα έβρει.

Δεν σε κοιτά κατάματα και γίνεσαι κομμάτια.

Μα ξέρεις πως στης καρδιάς αυτός θα σε κοιτάει τα μάτια.

Ένας τρελός κάπου κοιτά το βλέμμα να εστιάσει,

μα όταν εσένανε κοιτά το μάτι πάει να σπάσει.

Είναι δεμένος πάντοτε με τον ζουρλομανδύα

κι όμως εσένα περισσή σου δίνει γοητεία.

Ένας φορέας πήγαινε την πόρτα να ανοίξει

και η δικιά του πρόσταξε να μην την ξαναγγίξει.

Κι απ’ το ποτήρι που ‘πιε αυτός επάνω στο τραπέζι

θα πιεις κι εσύ μετ’ απ’ αυτόν αφού φόβο δεν έχει.

Ένας χρεωμένος ήθελε να πάει ν’ αυτοκτονήσει

αφού προβλήματα ξανά δε θα μπορεί να λύσει.

Μα θα ‘ναι έγκλημα διπλό αυτό άμα το πράξει

αφού η ψυχή του πλούσια ήταν και θα ‘ναι εντάξει.

Ένας φαντάρος στη σκοπιά το κρύο δεν αντέχει

αφού είναι περασμένες τρεις κι ακόμα ψιλοβρέχει.

Στη σκέψη του σφηνώθηκε η εικόνα σου εκείνη

που ‘ναι ζεστή και χαρωπή και δύναμη του δίνει.

Ένας καψούρης πάντοτε όπου κι αν πάει σε βλέπει

αφού έγινες τώρα εσύ ο ήρωας που θέλει.

Τη μυρωδιά σου οσμίζεται όπου αυτός κι αν πάει

και νιώθει πως στις πλάτες του πάντα σε κουβαλάει…

Δημήτρης Παπαχαραλάμπους